Vol. 5 No. 01 (2025): Bakthi Ilakkiyam – Special Issue September 2025
உலக மொழிகளில் தலைசிறந்த, ஆதி மொழிகளில் ஒன்றாய், மனித நாகரிகத்தின் தொட்டில் காலத்திலிருந்தே ஒலித்து வரும் தமிழ்மொழி ஒரு மகத்தான மரபுச் செல்வமாகும். பாரதியார் பெருமையுடன் “வானம் அளந்ததனைத்தும் அளந்திடும் வன்மொழி” என்று போற்றிய உன்னத மொழி அது. அதன் செழுமையும், ஆழமும், காலத்தால் அழியாத இலக்கியப் படைப்புகளும் காலம்தோறும் தமிழ்ப் பண்பாட்டின் உயிர் நாடியாகத் திகழ்ந்து வருகின்றன.
பன்மொழிப் புலவரும், தமிழ் ஆய்வாளருமான தனிநாயக அடிகளார் அவர்கள், ஒவ்வொரு மொழிக்கும் ஒரு தனித்துவமான சிறப்பு உண்டு என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுகையில், “வணிகத்தின் மொழி ஆங்கிலம், தூதின் மொழி பிரெஞ்சு, என்றால் பக்தியின் மொழி தமிழ்” என்று ஆணித்தரமாகக் கூறியது, தமிழ்மொழியின் ஆன்மிக ஆழத்தையும், அதன் பக்திசார்ந்த மரபையும் மிகத் தெளிவாகப் பறைசாற்றுகிறது. உலக மொழிகளிலேயே இறைவழிபாட்டிற்கும், ஆன்மிக உணர்வுக்கும் இத்தகைய உயரிய இடத்தை வகிக்கும் மொழிகள் மிகக் குறைவே.
அத்தகைய சிறப்பு மிக்க தமிழின் செழுமையான இலக்கியப் பரப்பில், பக்தி எனும் பெரும் கடல் ஆழமாகப் படர்ந்திருக்கிறது. சங்க காலம் முதல் இக்காலம் வரை, எண்ணற்றப் பக்திப் படைப்புகள் தமிழ் மொழியின் இலக்கியச் சிகரங்களாக ஒளிர்கின்றன. பக்தி இலக்கியங்கள் வெறும் பாடல்களாய் நிற்காமல், வாழ்வியல் தத்துவங்களையும், அறநெறிகளையும், மனித ஆன்மாவின் தேடல்களையும் மிக அழகாக எடுத்துரைக்கின்றன.
மனித வாழ்வின் ஒவ்வொரு அசைவும் ஒரு குறிப்பிட்ட நோக்கத்தைக் கொண்டிருப்பினும், அதன் இறுதிப் பயனும், மிக உயர்ந்த குறிக்கோளும் இறைவனை அறிவதும், அவனது அருள்வழி வாழ்வதுமே ஆகும். தனது வாழ்வின் உண்மையான அர்த்தத்தை உணர்ந்து, அந்தப் பரம நோக்கத்தை அடைவதற்கான உன்னதமான பாதையாக இறைவழிபாடே அமைகிறது. மனிதன் தன்னுடைய அகங்காரத்தையும், உலகப் பற்றுகளையும் கடந்து, இறைவனுடன் தன்னை இணைத்துக் கொள்ளும் போதுதான் பரிபூரண அமைதியையும், நிறைவையும் பெற முடியும்.
இறைவனின் துணை இருந்தால் உலகப் பற்றுகளையும், வாழ்வின் சவால்களையும் வென்று, உள்ளொளி பெற்று உலகாளும் வல்லமை கிட்டும் என்பது ஆன்றோர்களின் அழியா வாக்கு. இது வெறும் பௌதிக ஆட்சியை மட்டுமல்லாமல், மனதை ஆளும், சூழ்நிலைகளை வெல்லும் ஆன்மிக வல்லமையைக் குறிக்கிறது. எனினும், இறைவன் நம்மோடு துணையாக இருக்க வேண்டும் எனில், மனிதனின் மனப்பூர்வமான இறைவழிபாடும், விடாமுயற்சியும் அத்தியாவசியமானது. முயற்சி இல்லாத இறைவழிபாடு பயனளிக்காது; இறைவனின் அருள் ஒருவழிப் பாதையல்ல, அது இருவழிப் பயணம். மனிதனின் ஈடுபாடும், விசுவாசமும் அவசியம்.
படைப்பின் மூலமாகவும், வாழ்வின் ஒவ்வொரு கணத்திலும் இறைவன் மனித உயிரிடத்தே அளவற்ற அன்பு காட்டி, எண்ணற்ற அற்புதங்களை நிகழ்த்தி அருளுகிறான். கருவுற்றது முதல் மண்ணில் வாழும் காலம் வரையில், நமக்குத் தேவையான அனைத்தையும் அருளி, பல இன்னல்களில் இருந்து காத்து, வாழ்வின் பயனை உணர்த்தும் இறைவனின் இந்தப் பேரன்புக்கு மனிதன் நன்றி செலுத்தக் கடமைப்பட்டவன். அந்த நன்றி உணர்வே, இறைவனோடும் சக உயிர்களோடும் ஒரு ஆழ்ந்த இணைப்பை ஏற்படுத்துகிறது.
மனிதன் இறைவனிடம் செலுத்தும் இந்தக் களங்கமற்ற, தன்னலமற்ற அன்புதான் பெரியோரால் ‘பக்தி’ என்று போற்றப்படுகிறது. அது ஒரு வெறும் சடங்கல்லாமல், இதயத்தின் ஆழத்தில் இருந்து எழும் பேரன்பு; இறை தரிசனத்திற்காகவும், அவனது கருணைக்காகவும் ஏங்கும் ஆன்மாவின் தாகம். அந்த அன்பையே அடித்தளமாகக் கொண்டு வழிபடப்படும் நெறியே ‘பக்தி நெறி’ எனப்படுகிறது. இந்த பக்தி நெறியே மனித வாழ்வின் அனைத்துத் துன்பங்களையும் கடந்து, உண்மையான அமைதியையும், ஆன்மிக உயர்நிலையையும் அடைவதற்கான மிக அடிப்படையான, அதே சமயம் உச்சபட்ச நெறியாகவும் திகழ்கிறது.
இந்த உன்னதமான பக்தி நெறி, தமிழின் பக்தி இலக்கியங்களில் எவ்வாறு போற்றப்பட்டு, திருமறை வழிப்பாடுகள், ஆழ்வார் பாசுரங்கள், சித்தர்களின் ஞானப் பாடல்கள், நாயன்மார்களின் திருமுறைகள், பிற்காலக் காப்பியங்கள் என காலங்காலமாகப் போஷிக்கப்பட்டு வந்துள்ளது என்பதை விரிவாகவும், ஆழமாகவும் ஆராயும் வகையில், வெவ்வேறு காலகட்டங்களைச் சேர்ந்த அறிஞர்களின் ஆய்வுக்கட்டுரைகள் உள்ளடங்கிய இந்த ‘களஞ்சியம் பக்தி இலக்கியச் சிறப்பிதழ்’ மிகுந்த பெருமையுடன் வெளியிடப்படுகிறது. தமிழ் இலக்கியத்தின் ஆன்மிகப் பரிமாணத்தை வெளிக்கொணர்ந்து, வாசகர்களுக்குப் பக்தி உணர்வை மேம்படுத்த இது ஒரு அரிய வாய்ப்பாக அமையும் என்று உறுதியாக நம்புகிறோம்.
