பிள்ளைத்தமிழ் இலக்கியங்களில் ஆடை அணிகலன்கள்

Clothing accessories in Pillaithamil literature

Abstract

During his quest for a secure life, the man expressed interest in dressing up and adorning himself. The two of them frequently adorn themselves. In the hunter-gatherer era, when people lived in groups, they would dress themselves with leaves and twigs. Her attire was flowery. He used organic items to adorn his head, hands, feet, and neck. After locating the flint, he next donned a cotton robe and the animal's skin. He was dressed. The development of metals led to a shift in jewelry as well. In accordance with the economic boom, decorations made of iron, silver, and gold were worn. Wearing clothing made of cotton, silk, thread, and leaves was based on economic inequality. There is a significant difference.

மனிதன் நிலைத்த ஒரு வாழ்க்கையைத் தேடிக் கொண்ட நிலையில், ஆடை அணிகலன்களையணிந்துத் தன்னை அலங்கரித்துக் கொள்வதில் ஆர்வம் காட்டினான். இருபாலருக்கும் தன்னை அலங்கரித்துக் கொள்வது பொதுவான இயல்பாகும்.  வேட்டைச் சமூகத்தில் குழுவாக வாழ்ந்த காலத்தில் காலத்தில் மனிதன் இலை, தழைகளை ஆடையாக உடுத்திக் கொண்டான். பூக்களை அணிகலன்களாக அணிந்து கொண்டான். இயற்கையில் கிடைத்த பொருட்களைக் கொண்டு கழுத்திலும், தலையிலும், கைகளிலும், கால்களிலும் சூடி விதவிதமாக அலங்கரித்து மகிழ்ந்தான். பின்னர் விலங்கின் தோலையும், பஞ்சு கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பின்னர்ப் பருத்தி ஆடையும் அணிந்தான். சங்கிலான அணிகலன்களை அணிந்தான். உலோகங்களின் கண்டுபிடிப்பு அணிகலன்களிலும் மாற்றத்தைக் கொண்டு வந்தது. இரும்பு, வெள்ளி, பொன் உலோக அணிகலன்கள் பொருளாதார ஏற்றத்திற்கு ஏற்ப அணியப்பட்டன. ஆடைகளிலும் இலை, தழையாடை, பருத்தி, பட்டு ஆடை எனப் பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்விற்கு ஏற்ப உடுத்தப்பட்டன.  சங்க கால இலக்கியங்களில் காணப்படும் ஆடை அணிகலன்களுக்கும் பிற்கால பிள்ளைத் தமிழ் றூல்களுகளில் குறிப்பிடப்படும் ஆடை அணிகலன்களுக்கும் பெருத்த வேறுபாடு உள்ளது. பொதுவாகவே, குழந்தைகளைத் தாய் அலங்கரித்து அழகுபடுத்தி மகிழும் ஆர்வமுடையவள். பிள்ளைத்தமிழ் இலக்கியத்தில் குழந்தைகளுக்கு அணிவிக்கப்படும் அணிகலன்கள் சிறப்பாகப் பதிவாகியிருக்கும் என்றடிப்படையில் இக்கட்டுரை ஆராய்கிறது.