கேரளச் சமூகத்தில் மருமக்கத்தாயப் பாலியல் உறவுகளும் அதிகாரக் கட்டமைப்பும்: வரலாற்றுப் பண்பாட்டு ஆய்வுக் கண்ணோட்டம்

Sexual Relations and Power Structures in Marumakkathayam Kerala Society: A Historio-Cultural Research Perspective

Abstract

The Marumakkathayam system (matrilineal inheritance) of Kerala was fundamentally different from the Makkathayam tradition (patrilineal inheritance) prevalent in other parts of India. This research paper moves beyond mere ethical debates regarding Marumakkathayam sexual relations to critically analyze how they were intricately interwoven with feudal power hierarchies.

According to the early views of historian Elamkulam Kunjan Pillai, Marumakkathayam was considered a consequence of the sexual dominance of the Namboothiris. However, modern research emphasizes its widespread indigenous tribal roots, practiced by various communities including the Payyanur Namboothiris, Nayars, Ambalavasis, Kuravars, and Vedars.

This system provided women with sexual autonomy and formed the foundation for securing the inheritance rights of the next generation. Nevertheless, within the caste hierarchy, the upper-caste Namboothiris labeled the 'Sambandham' (relationship) with Nayar women as 'Dasithvam' (servitude) or 'Vesi Anubhavam' (concubinage) to suit their interests while maintaining their own clan purity.

Conversely, relationships between upper-caste women and lower-caste men were viewed as an act that destroyed "caste genetic purity" and were brutally punished as "adultery." The primary objective of these regulations was the preservation of upper-caste power and purity rather than the maintenance of sexual morality.

Finally, the study discusses the pinnacle of social control over the bodies of lower-caste women—the ritualized denial of the right to wear upper garments—and the subsequent Melmundu Kalagam (Upper Cloth Revolt) of 1859 AD. The research also explains how, as Kerala society transitioned toward a patrilineal system, the sexual legacy of Marumakkathayam was redefined and stigmatized as "prostitution" within the modern sense of "morality.".

கேரளத்தின் மருமக்கத்தாய முறை (தாய்வழிச் சொத்துரிமை), இந்தியாவின் பிற பகுதிகளில் நிலவிய மக்கத்தாய மரபிலிருந்து (தந்தைவழிச் சொத்துரிமை) அடிப்படையில் மாறுபட்டதாகும். இந்த ஆய்வுக் கட்டுரை, மருமக்கத்தாயப் பாலியல் உறவு முறைகளை வெறுமனே ஒழுக்கவியல் விவாதங்களுக்கு அப்பால் நிறுத்தி, நிலப்பிரபுத்துவ அதிகாரப் படிநிலைகளுடன் அவை எவ்வாறு சிக்கலாகப் பின்னப்பட்டிருந்தன என்பதை விமர்சன ரீதியாகப் பகுப்பாய்வு செய்கிறது. வரலாற்றாசிரியர் இளங்குளம் குஞ்ஞன் பிள்ளையின் ஆரம்பக்காலக் கருத்துக்களின்படி, மருமக்கத்தாயம் நம்பூதிரிகளின் பாலியல் ஆதிக்கத்தின் விளைவு எனக் கருதப்பட்டாலும், நவீன ஆய்வுகள் பையனூர் நம்பூதிரிகள் உட்பட நாயர்கள், அம்பலவாசிகள், குறவர், வேடர் போன்ற பல்வேறு சமூகங்களால் பின்பற்றப்பட்ட இதன் பரவலான உள்நாட்டுப் பழங்குடி வேர்களை வலியுறுத்துகின்றன.¹ இந்த அமைப்பு பெண்ணுக்குப் பாலியல் சுதந்திரத்தையும், அடுத்த தலைமுறையின் சொத்துரிமையைப் பாதுகாக்கும் அடித்தளத்தையும் வழங்கியது. ஆயினும், சாதிய அதிகாரப் படிநிலையில், உயர் சாதியான நம்பூதிரிகள், நாயர் சமூகப் பெண்களுடனான 'சம்பந்தம்' உறவை, தங்கள் குலத் தூய்மை குலையாமல் பாதுகாக்க, 'தாசித்துவம்' அல்லது 'வேசி அனுபவம்' எனத் தங்களுக்குச் சாதகமாக முத்திரையிட்டனர்.¹ அதே சமயம், உயர் சாதிப் பெண்கள் கீழ் சாதியினருடன் உறவு கொள்வது சாதி மரபணுத் தூய்மையை அழிப்பதாகக் கருதப்பட்டு, 'விபச்சாரம்' எனக் கொடூரமாகத் தண்டிக்கப்பட்டது. இது பாலியல் ஒழுக்கத்தைப் பேணுவதை விட, உயர் சாதியின் அதிகாரத்தையும் தூய்மையையும் காப்பதையே முதன்மை நோக்கமாகக் கொண்டிருந்தது. இறுதியாக, கீழ் சாதிப் பெண்களின் உடலின் மீதான சமூகக் கட்டுப்பாட்டின் உச்சமாக விளங்கிய மேலாடை மறுப்புச் சடங்கு மற்றும் அதற்கு எதிரான கி.பி. 1859இல் நிகழ்ந்த மேல்முண்டு கலகம் ஆகியவை விவாதிக்கப்படுகின்றன. கேரளச் சமூகம் பித்ருதாய முறைக்கு மாறியபோது, மருமக்கத்தாயத்தின் பாலியல் மரபு எவ்வாறு நவீன 'சதாசார' உணர்வில் 'விபச்சாரம்' என மறுவரையறை செய்யப்பட்டு முத்திரையிடப்பட்டது என்பதையும் இந்த ஆய்வு விளக்குகிறது.